5/8: Osh, dagje acclimatiseren

De Oezbeekse grijs met wit geborduurde hoedjes zijn bij de heren vervangen door wit gebreide mutsjes en witte vilten punthoedjes. De gezichten lijken ook meer Chinees en Mongools dan in Oezbekistan. Maar misschien is dat verbeelding,  aangezien in Osh nog altijd een grote Oezbeekse gemeenschap leeft. Bij het trekken van de SSR grenzen zijn zij indertijd door de verdeel en heers politiek van Stalin aan de verkeerde kant van de grens terecht gekomen. Iets dat 4 jaar geleden in Osh nog tot bloedige gevechten tussen Kirgiezen en Oezbeken heeft geleid. Een blik op de Jayma Bazaar liet weer een heel ander beeld dan in Iran en Oezbekistan zien. Hier geen eeuwenoude gewelfde gebouwen of relatief jonge enorme koepels, maar wat daken van golfplaat en eindeloze rijen opengezaagde zeecontainers. Een beetje een rommeltje, maar wel praktisch. En als je dan het idee krijgt dat dit land toch echt een stuk armer is dan de andere 'Stans', rijden er opeens 10 zwarte Geländewagens, 12 witte Landcruisers en een witte stretch limo voorbij. Uh? Onze Zwitserse tafelgenoot die al wat langer in Kirgizie was, legde 's avonds uit dat het heel belangrijk is dat een trouwerij er duur uit ziet. En dus huren de gasten een hele sjieke auto voor in de trouwstoet. De bruid droeg een enorme witte merengue jurk  en de bruidegom zo'n gekke witte vilten puntmuts. Gelukkig, toch nog iets authentieks aan deze 'all American Cinderella dream'.