6/8: Jalal-Abad, eerste blik op de Fergana Range

Jawel, het is gebeurd: na 9.725 km zijn we dan toch een keer ingehaald. Het begon 's ochtends al toen we vlak na Osh een Pools stel tegenkwamen dat vanuit Bishkek op weg was naar Tadzjikistan. De laatste keer dat we een 'tegenligger' hadden gezien, was rond de Turkmeense-Oezbeekse grens. Even een praatje langs de kant van de weg om wat route informatie te delen en weer door. En 's middags na de lunch in Ozgon, kwamen een Brit en een Serviër ons dus achterop. De Serviër was van het type 'grote spier', de Brit een pezige kleine 'klimgeit'. Wij waren verrast, zij niet. Ze kwamen net van de Pamir Highway (Tadzjikistan) waar blijkbaar zoveel fietsers zitten, dat ze daar niet eens meer de moeite namen om te stoppen voor een praatje. Vlak nadat ze door waren gefietst begon een prachtig stuk van de etappe, met klimwerk en uitzicht op het lage deel van de Fergana Range zo ver je kon kijken. De lage bergen waren fluwelig geel van het droge steppe gras. De Serviër en Brit gooiden het tempo erop omdat ze vrienden wilden inhalen die een halve dag voor lagen. Maar toen Eric de klim zag kon hij het toch niet laten 1 van de 2 in te halen. Mannen en competitie. Toen we naar Jalal-Abad afdaalden was daar opeens weer een groene oase. We namen intrek in de Matlyba's Homestay. Een van CBT (Community Based Tourism) home-stays die samen een netwerk door heel Kirgizië vormen om het toerisme te faciliteren en de gelegenheid te geven Kirgiziërs te ontmoeten. Aan registratie doen ze niet in dit land. "Uzbekistan passport, Kyrgystan no passport" aldus Matlyba. Even wennen, zo'n vrije economie en benadering na Oezbekistan.