7/7: Mashad, eindspurt en watermanagement

Vandaag hebben we onszelf overtroffen met 150 km op de teller, wind tegen en een 'grande finale' in de avondspits van de 2e stad van Iran. Onze mazzel was dat de route - in tegenstelling tot gisteren - licht naar beneden liep. Daarnaast worden we steeds beter in het vinden van een tropen ritme. De wekker staat nu op 6 uur om op tijd te kunnen starten en na de picknick lunch in het park, stappen we niet meer voor drieën op de fiets. Alle tijd voor een tukje voorafgaand aan de afwas. Met Turkmenistan in zicht is het ook tijd voor watermanagement. Als het waar is dat er over een paar dagen onderweg niets te krijgen is, zullen we onze dagelijkse watervoorraad 's ochtends mee moeten nemen. Nu we 2 dagen hebben bijgehouden wat we er op een dag doorheen draaien, komen we tot de schrikbarende conclusie dat dat zo'n 8 a 9 liter per persoon is. Dat zijn in totaal 8 1,5 liter flessen aan mineraalwater en dan nog zo'n 4,5 liter aan fris en fruitdrank omdat je op een gegeven moment toch wat appelig wordt van al dat lauwe water.  Maar eerst gaan we genieten van een rustdag in Mashad. De pelgrimsstad die tijdens Ramadan 4 tot 5 keer zo veel inwoners telt als normaal.