9/6: Karaj, warmtetraining vlak voor Teheran
"Turkmenistan is the hottest country of Central Asia. Only the insane or unfortunate find themselves in Ashgabat in July or August when the temperatures can push 50 degrees" aldus de Lonely Planet. Ah, dat gaat over ons! Vandaag hebben we er vast aan kunnen proeven, met 38 gr. op de teller in de schaduw in Karaj. Net na de lunch was de lucht zo warm dat je om de 3 minuten je drinkfles moest trekken om je speeksel op gang te houden bij het inademen. Maar eerlijk is eerlijk: als dit het is en je aan voldoende fris water kan komen, dan is het te doen. Waarschijnlijk omdat het echt droge lucht is en omdat we er langzaam aan hebben kunnen wennen. De omgeving had veel van een zandbak vandaag. Op rechts een eindeloze droge vlakte en op links uitzicht op dorre bergen met hier en daar een struikje, een boom en een stadje. Soms kleinschalige laagbouw in dezelfde zandkleuren als de omgeving en soms een hele nieuwe stad met moderne woonblokken van zo'n 8 verdiepingen hoog. Langzaam begint het beeld te ontstaan hoe vorige week een enorme zandstorm in Teheran heeft kunnen plaats vinden. De tolweg truc bleek ook vandaag weer te werken (ditmaal was het antwoord "OK, very good!") en hadden we de vluchtstrook 115 km lang weer bijna helemaal voor ons alleen. Op de ring rond Karaj werd het echter druk aangezien de automobilisten hier van een 3 baans een 5 baans weg probeerden te maken. En dat was inclusief onze vluchtstrook.
Hoe is het om voortdurend op de fiets te zitten? Het zitvlees is helemaal gewend? Armen ook? Nek?
Wat vinden de automobilisten van jullie op de weg?
Hartelijke groet, Mariska en Charles