8/5: Inebolu, genieten aan de Zwarte Zee

Het duurde gisteravond vrij lang voordat de kinderen genoeg hadden van het spelletje "Hello, hello! What is your name?" Op een gegeven moment stonden ze zo hard rond de tent te keten dat Eric maar weer is opgestaan. Maar gelukkig werd het geen nachtwerk bij het vrijgezellenfeestje en namen de meesten hun kinderen mee naar huis. Een aardige man heeft Eric van de laatste aanhouders verlost door ze weg te jagen. 's Ochtends uit het zicht nog even onder een tuinslang doorgerend en de dag kon weer beginnen. We hebben wel eens beter geslapen, maar we hebben onze eerste wildkampeernacht doorgebracht. En het lijkt erop dat we langzaam aan in gebieden komen waar niet overal hotels of campings zijn, dus laten we er maar aan wennen. Was het de afgelopen 2 dagen volle bak in de kleinste versnelling of vol in de remmen tijdens veel te steile afdalingen, kregen we vandaag behalve vergelijkbaar klimwerk zomaar een lange afdaling van een kilometer of 8 cadeau. Heerlijk! Voor de ochtend thee hadden we er al weer 500 hoogtemeters op zitten. Grappig hoe we ooit tegen de Schwabische Alp opzagen (17/2) en dat tegenwoordig even voor de thee wegwerken. Maar om de knieën na 2,5 brute fietsdagen wat hersteltijd te geven stoppen we na de lunch in Inobulu. Met een heuse hotelkamer aan het strand en eigen douche. Ook fijn.