3/9: Almaty, lange ruk naar een wereldstad

Vandaag hadden we weer eens 2 'Iraanse' tafereeltjes. Eerst bij een mevrouw die groenten langs de kant van de weg verkocht, of eigenlijk weg gaf. We hebben 3 pogingen gedaan om te betalen en zeker te weten dat het niet een 'tarof' betrof. Maar daarna hebben we haar gift met een buiging en het schudden van handen aanvaard. Iets dat je hier met 2 handen op 1 hand doet. Even later kwam een auto langszij. Het raampje ging naar beneden en de bijrijder reikte breed glimlachend flesjes water aan. Super aardig! De afstand tot Almaty hing er een beetje om. Gingen we dit wel of niet in 1 dag halen met deze belachelijk harde tegenwind. En daarom kozen we eerst voor de grote weg om af en toe nog wat lol van de bebouwde kom te hebben. Daarna volgden we op advies van Jamie het het 'Grote Almaty Kanaal' dat bijna droog stond. Als dit de watervoorziening van Almaty is, zou ik me toch zorgen maken. Maar Jamie had helemaal gelijk, toen hij zij dat je hier heerlijk kon fietsen. Op rechts landbouwgrond, rond het kanaal bomen die schaduw boden, op links de Alatasuy Zhotasy bergen en bijna geen verkeer. Maar naarmate we dichter bij Almaty kwamen werd het drukker en leek men deze weg als openbare stort te gebruiken. Langzaam reden we deze stad van 1,5 mln inwoners binnen. Gek om na een paar weken in de 'pampa's' weer zo'n grote stad binnen te rijden. Met stoplichten, meerbaanswegen, fly-overs, een metro en een trambaan. En dure hotels en westerse restaurants. We hebben ons tegoed gedaan aan steaks en bierwurst. Nu maar hopen dat de voedsel hygiene even westers is, maar dat merken we snel genoeg.