30/8: Karakol, bijna klaar om weer te gaan fietsen

We schroefden het activiteiten niveau langzaam op. Gisteren gingen we met André en Gulzhan naar het centrum. Waar ik na een half jaar toch maar eens een kapper heb bezocht. Voor Eric is dit een vrij eenvoudig klusje (tondeuse standje 1 is een grenzeloos begrip), maar voor dames is dit toch wat spannender. Zeker als je met -9 en zonder bril aan de handen en smaak van een lokale kapster bent overgeleverd. Maar met een heuse bobline voor 120 Som (€1,70) stonden we even later weer buiten. Vandaag hebben we zelfs de stadsgrenzen verlaten en zijn we naar Jeti-Öghüz geweest voor een mooie hike langs de gelijknamige bergrivier in een nauwe kloof die na een kilometer of 5 op een open zomerweide uitkwam. Om deze inspanning weer weg te werken hebben we het lokale sanatorium bezocht. Een mooi Sovjet complex uit '32 en dito verpleegsters in witte schorten en mutsen die het midden hielden tussen zusterskapjes en koksmutsen. Iets dat Yeltsin en de toenmalige Kirgizische president 23 jaar geleden blijkbaar ook hebben gedaan. En sindsdien was de onderhoudskraan zo te zien behoorlijk dichtgedraaid. Een bad van een kwartier in het Radon water en vooral niet langer. Want het schijnt bijzonder heilzaam te zijn, maar je moet er natuurlijk geen geblondeerd haar van krijgen. Na 5 rustdagen in het relaxte guesthouse van André en Gulzhan zijn we er weer helemaal klaar voor. We gaan morgen weer fietsen!