28/7: Tashkent, olie, bier und lederhosen

Soms start je een conversatie waarbij je bij het derde woord al weet dat het nergens toe gaat leiden. "Does Uzbekistan split garbage for the environment?" Of iets van die strekking, waarschijnlijk met een wat complexere zinsbouw. De targets waren de portier en het kamermeisje van het hotel waar we 's middag onze intrek hadden genomen. We hadden onze Rohloff versnellingsnaven een 5000 km beurt gegeven en de olie in de naven vervangen. De spoelolie zou je in Nederland normaliter bij het chemisch afval inleveren. En zeker niet in de gootsteen gooien, aldus de instructievideo op YouTube. Maar we zijn hier in een land waar iedereen zijn stoepje 's ochtends vroeg keurig schoonveegt en tegen het stof met water besprenkelt, maar wij soms ook de enigen lijken die aan 'leave no trace' doen na een picknick. En dus keken ze ons niet begrijpend aan. Dat we op de bazaar vast nieuwe olie konden kopen. Uh nee. "Garbage, throw away, trash bin. Like paper plastics and chemicals, all divided." Nog geen enkele impact. Eind van het liedje was dat ze van harte de technische jongen langs onze kamer zou sturen. Nee laat maar, dat is echt niet nodig. 's Avonds hadden we met Oskar afgesproken te gaan eten in het Gasthaus. Een van de restaurants van de lokale bierbrouwer, volledig uitgevoerd in bierstube stijl. Inclusief houten tafels en banken, dirndels en lederhosen, bratwurst en sauerkraut en obers die 'Rodolf' op hun naamkaartje hadden staan. Briljant. En dus hebben we ons verblijf bij Oskar geheel in stijl afgesloten: met grote pullen bier en een groot bord bij de uitgang 'Auf wiedersehen!'.