26/9: Langmusi, nat en koud naar 3591 meter

Vandaag hadden we een brunch- èn een lunchpauze. Niet zozeer voor het eten, maar voor de goed gestookte kolenkachels om weer even bij op te warmen. Want het was vandaag niet alleen nat, maar ook koud. De waard bij het eerste adres keek ons hoofdschuddend aan en toonde zijn 6 lagen kleding. Zo doe je dat dus in een land waar de centrale verwarming pas op 1 oktober aan gaat, weer of geen weer in september. Onderweg zagen we een groep aasgieren in het veld. Toen we stopten om te kijken, klapwiekten ze met hun enorme spanwijdtes weg. Dat deed denken aan het verhaal dat een Engelse jongen een paar dagen geleden vertelde. Dat ze in de provincie Sichuan hun overledenen hoog in de bergen aan de gieren voeren. Als de persoon goed geleefd had, verslinden ze hem snel. Als ze hem langzaam opeten,  dan had hij een slechte karma. Interessante traditie, maar hoe weten die gieren dat nou?