26/4: Bartin, werk langs de weg

We hadden een wat industriële start van de dag. Dat begon al met de haven die voor 'Otel Mer' in het centrum van Zonguldak lag. Een nietsvermoedende toerist zou kunnen verwachten uitzicht op strand of een promenade te hebben, maar hier begonnen de verladers al rond 7:00 uur steenkool over te laden. En tijdens de 16 km lange klim op de D750 naar Gökçebey werden we vergezeld door wegwerkers die met groot materieel waren uitgerukt om rotswanden af te graven, rotsblokken te verpulveren en tunnels te bouwen voor de wegverbreding. Verder vandaag een paar mooie tafereeltjes. Allereerst een man en vrouw op leeftijd die met hun dochter langs de kant van de weg stonden te wachten. Eric zwaaide naar het stel. De vrouw gaf haar echtgenoot een 'instructieve' por met haar elleboog en even later zwaaide manlief enthousiast terug. Dan was er nog Adam de 'bandenman' die vlak na Çaycuma druk langs de kant van de weg gebaarde dat er thee moest worden gedronken want "Ich  sprich Deutsch!". Op zijn 20e was hij 4 jaar in Duitsland naar school geweest. Ondertussen was de hele familie terug, maar zijn Duits was in 30 jaar aardig blijven hangen. En tenslotte het wegrestaurant dat door 2 mannen werd bestierd. Waar dit soort restaurants meestal door vrouwen wordt gerund en er vooral stoofpotjes worden geserveerd, hingen hier de koeiepoten in de vitrine en ging de köfte (gehaktballen) buiten op de BBQ. Weer eens wat anders.