25/6: Tehran, een warm onthaal

"You got 10 days less then your husband". Het duurde 2 seconden voordat Eric doorhad dat ik de 'husband' in kwestie was en de visa ambtenaar een grap maakte. Maar jawel, we mogen beiden nog 30 dagen in Iran blijven. Niet dat we van plan zijn dat volledig te benutten, want op 11/7 gaat ons 5 daags transit visum voor Turkmenistan in. Om dat fietsend te kunnen halen was het tijd terug te gaan naar Teheran en de familie Mahmoudzadeh, die zolang op onze fietsen en bagage heeft gepast. Dus hebben we onszelf weer voor een uurtje of 7 in een bus gehesen. Dwars door een gortdroog vlak landschap, met af en toe wat heuvels en heel af en toe wat landbouw. Dat er dan uitziet als een goed geïrrigeerde groene oase op de verder droge vlakte. Iedere ochtend heb je het gevoel dat je langzaam maar zeker aan de warmte begint te wennen. Totdat je rond een uur of 5 uit je airco bus stapt voor een korte pauze bij een wegrestaurant en het voelt of iemand een immens grote föhn vol heeft aangezet. Die extreem droge hitte, het blijft een bijzondere gewaarwording. Terug in Teheran werden we hartelijk ontvangen door mama en dochter Mahmoudzadeh en weer ouderwets verwend. Heerlijk!