24/7: Jizzakh, heel veel wind

Ik zou 2 riffen leggen en een hele kleine stormfok tuigen als ik het water op moest. Of beter nog, ik zou m'n boot in de haven laten liggen klotsen en zelf achter een windscherm in de schaduw met een koel drankje een boekje gaan lezen. Want met 30 graden was het heerlijk zomer weer. Maar we zaten niet in Friesland, maar op de fiets richting Tashkent dat zo'n 330 km naar het noordoosten ligt. En dat was precies waar de knetterharde wind vandaag vandaan kwam. En dus ploegden we met 10 tot 13 km/uur gestaag door. Want met boekjes lezen komen we natuurlijk nergens en zeker niet in China. De 1e 50 km was afzien, de 2e 50 km ging makkelijker. Na al het vals plat mocht er weer wat afgedaald worden en werd het landschap spannender, droger ook. Opeens zaten we in een nauwe valei tussen 2 heuvelruggen naast een droge rivierbedding. Die valei werd even later breder en gevuld met appelboomgaarden. De laatste keer dat we dat zagen, zaten we volgens mij nog in Italië. Weg was al het katoen. We kregen er beide wel zin in Kirgizië van. Het land van grote bergen, valleien en meren. Eindbestemming Jizzakh bleek een aardig provinciestadje met een hotel zonder Airco en WiFi. Maar met restaurant Orzu die in haar 'biergarten' prima shaslik serveerde.