23/7: Samarkand, op Dollar jacht

Feiters worden heel onrustig als ze geen cash op zak hebben, in ieder geval de mannelijke lijn. En dus was het organiseren van nieuwe Dollars vanochtend onze eerste prioriteit. Je schijnt ook lokale Oezbeekse Soms te kunnen pinnen, maar die ATM's hebben we nog niet gezien en op de zwarte markt krijg je zo'n 30% meer voor je Dollar. Daar kan dus wel een credit card transactie fee vanaf. Gisteravond hadden we nog een dramatische blog gelezen van iemand die zijn laatste dag in Samarkand van bank naar bank rennend had doorgebracht ipv tussen de blauwe tegeltjes. Maar de Asaka Bank bleek vanochtend keurig op tijd open en jawel, ze verstrekten Dollars op een MasterCard. En dan begint een proces dat over vele schijven gaat. Het begint in een kantoor met 4 dames achter een balie. Dame 4 kijkt naar mijn paspoort en creditcard, knikt goedkeurend en stuurt een loopjongen mee naar een verdieping hoger. Daar wordt in een ander kantoor met 5 mensen tussen grote stapels papier een telefoonkabel uit de fax getrokken en in een mobiel pin apparaat gestoken. De transactie wordt voorbereid en de elektriciteit valt weg. Het beeld van 'van bank naar bank rennen' komt weer boven. Maar met wat gefriemel aan de voeding komt de transactie alsnog tot stand. Samen met de loopjongen weer terug naar dame 4 beneden. Die niet een A4-tje achter de transactie bon, waar ik vervolgens maar liefst 6 maal m'n handtekening op mag zetten. Vervolgens verdwijnt de loopjongen met m'n paspoort en de papierhandel uit het zicht naar boven terwijl ik naar het kasloket wordt gedirigeerd, een rij van 6 glazen luikjes in een muur. De loopjongen komt terug naar beneden en de dame achter luikje 4 telt 500 kakelverse Dollars voor me uit. We kunnen weer vooruit! En dus snel terug naar mausolea en mozaïeken, ditmaal van de Shah-I-Zinda. Een straat met prachtige blauwe mausolea, waar Timur en kleinzoon Ulugbek hun familie en favorieten vlak bij het graf van de neef van de Profeet Mohammed hebben begraven.