20/11: Huaihua, terug bij af

"You are my second couple this month", zei de politieagente in keurig Engels. M'n intuïtie had me 's ochtends al gewaarschuwd maar toen wilde ik er blijkbaar nog niet naar luisteren. Onderweg had ik ergens een slagboom gezien die omhoog stond. Eerder deze reis betrof het dan meestal een bergpas die open was, maar daarvoor zaten we nu veel te laag. In de stad Huiton werden we een paar kilometer lang achtervolgd door een witte Passat. Misschien iemand die wacht op het beste actieshot, dacht ik nog. Maar even later bleek het een politieagent in burger die ons staande hield in afwachting van zijn superieur. Die kwam in zijn zwarte glimmende wagen aangereden en begon in het Chinees druk te doen dat we zo snel mogelijk rechtsomkeert moesten maken. En toen begon me te dagen dat ik ergens in de Lonely Planet had gelezen dat in de 'Tongdao Dong Minority Autonomous County' niet alleen hele mooie houten huizen van de Dong's staan, maar ook een groot deel van China's lange afstandsraketten. Ik had me alleen niet gerealiseerd waar die County grens nu precies lag. Hier dus. En de superieur was er dusdanig zenuwachtig over dat er buitenlanders in zijn wijk rond liepen, dat ook zonder ondertiteling wel duidelijk was dat we hier zo snel mogelijk weg moesten. En dus fietsen we even later achter een diender op fiets aan richting busstation en werd de charmante agente er nog bijgehaald om uit te leggen wat er aan de hand was ("Foreigners are not allowed in this County") en zeker te stellen dat we inderdaad in de eerste de beste bus terug naar Huaihua zouden zitten. Terug bij af.