19/8: Jangi-Talap, mooiste afdaling ever

We werden wakker met een koude neus en zonnestralen die door kieren de yurt binnen kamen. De laatste lading brandstof voor de nacht had het vuur in de kachel blijkbaar verstikt. Buiten zat vorst op de grond en maakten het zachte ochtendlicht en de strakblauwe lucht samen prachtige alpine plaatjes. Je zou hier zomaar een dag voor je yurt naar het landschap kunnen zitten kijken en zien hoe de lucht continu verandert. Maar de rest van Kirgizië riep en eenmaal op de fiets richting de Moldo Ashuu Pass leken we opeens richting 'hel' te fietsen, met zwarte onweersbuien boven de bergkam en een tegenwind die aanzwol. Aangezien je het op deze hoogte nooit weet, klopten we toch maar bij een yurt aan om te schuilen. Met een handgebaar werden we uitgenodigd om binnen plaats te nemen op een matrasje. De zojuist schoongemaakte lege plastic flessen voor de paardemelk werden snel aan de kant geschoven en de kachel nog eens opgestookt. Een dienblad met brood, boter, jam, gedroogde paardemelkballen en thee werd binnengebracht. Even later volgde nog een dampende schaal noedels. Hoe krijg je in het Kirgizisch uitgelegd dat je het bijzonder waardeert, maar echt alleen even wilde schuilen en een kop thee meer dan afdoende gastvrijheid is? Met een vriendelijk gezicht, hand op het hart, al buigend nee schudden en een Snickers voor de 2 kleintjes die er lustig op begonnen te sabbelen. Maar niets is zo veranderlijk als het weer in de bergen, dus trok het buiten opeens open en konden we verder. Eenmaal op de top van 3346 meter hoogte zagen we een spectaculaire valei met 15 haarspeldbochten. Geen vangrail, maar steenslag en af een toe water op de weg dat ook een efficiënte weg naar beneden zocht. Terwijl we 1500 meter daalden nam de temperatuur langzaam toe en leek de zomer weer helemaal terug.