19/10: Chenggu, de bergen uit

Vanochtend om half 8 stonden de dames (18/10) er al weer, maar ditmaal deden ze met een 'man' of 50 een soort aerobics op Chinese pop muziek. Net buiten het plaatsje was de rust echter al weer terug gekeerd. Rond de groene bergtoppen hingen flarden wolk. Langs de weg verkleurende struiken en loofbomen, maar ook veel mos en bamboe. Ik kan me voorstellen dat hier panda's wonen. En op weg naar boven was het heerlijk stil. De tunnel op de top hadden we zelfs een kwartier lang helemaal voor ons alleen. Maar goed ook, want halverwege hield het licht er mee op en in het aardedonker is de middellijn nog je beste houvast. Af en toe zagen we een huisje met een moestuin bij een bergstroompje, waar een paar kippen en eenden omheen scharrelden. Toen de zon ook nog een beetje door de wolken kwam en de koude klamheid van de afgelopen dagen verdween, was het helemaal genieten. Na een km of 70 klimmen en dalen waren we de bergen uit en opeens weer in het vlakke land. En daar waren we niet alleen. Terug in het getoeter van alle chauffeurs die gezien wilden worden. Vooral buschauffeurs lijken bang niet opgemerkt te worden met hun veel te harde claxons. Heel irritant als ze dat doen terwijl ze net naast je rijden. Maar eerlijk is eerlijk, soms doen ze dat ook om de tegenligger nog wat verder de berm in te duwen en ons zo wat meer ruimte te geven. En dat is dan wel weer aardig.