18/6: Shiraz, over Islam en voetbal

Rond een uur of 7 's ochtends reden we Shiraz binnen en kwamen voor het eerst terecht in een gereguleerde taxi wereld. Waarin je van tevoren centraal betaalt en niet hoeft te onderhandelen. In hotel Sasan konden we direct terecht voor een verfrissende douche en ontbijt. Ook prettig na een nachtje doorkachelen. Vandaag was het thema Islam. Eerst in Masjad-e Nasir-al Molk, de meest gefotografeerde moskee van Zuid Iran. Een aardige Iraanse heeft me onder de arm genomen om te zorgen dat ik alle procedures (inclusief de chador) goed zou doorlopen. Het interieur was voorzien van oogverblindend spiegelmozaiek in allerlei geometrische patronen. Niet een stukje, maar de hele moskee was er van binnen mee beplakt. Net als het Aramgahe Shah-e Cheragh mausoleum dat we later zouden bezoeken. Maar eerst moest er in gebrekkig Farsi-Engels met mij worden gepraat over baby's, een belangrijk onderwerp in de Iraanse cultuur. We kregen ter bevordering een zakje met groene stof en kandij voor in de thee mee (vermoedelijk de Iraanse equivalent van ons 'kaarsje opsteken'). Het mausoleum lag aan een enorme vierkante binnenplaats. Aan de ene kant lag de tombe van Sayed Mir Ahmad, een van de 17 broers van Imam Reza (#8). Aan de andere kant de tombe van 2 andere broers. Als niet-moslims mochten we verrassend genoeg naar binnen op deze voor sjiieten heilige plek. Maar wel zonder camera en met chador. De zilveren tombes waren groen verlicht en werden aangeraakt en gekust. Later legde een suppoost uit dat groen voor moslims een belangrijke kleur is, bedoeld om je chakra te openen. Als toegift kreeg ik een compliment: "You wear your tent very well" (tent is de letterlijke vertaling van chador). Nooit gedacht dat ik met zo'n enorm stuk stof overweg zou kunnen. Na de thee met Mehdi en Marjan (een contact van Hossain) zaten we om half negen helemaal klaar voor NL-Australië. Met heerlijk vers Iraans platbrood (Sangak), cream cheese, honing en alcoholvrij bier. En samengeknepen billen.