18/9: Lanzhou, onze fietsen weer terug

Toen we vanochtend onze ogen open deden, bleken we rond een uur of 7:00 nog steeds in dezelfde woestijn te rijden. Maar daarna werd het snel bewoonder, met landbouw en laagbouw. Om tenslotte te eindigen in de volgende miljoenenstad met oneindig veel hoogbouw. Met 2,2 mln inwoners telt Lanzhou in de Chinese ranking niet echt mee, maar voor ons is het nog steeds enorm. Eerst maar eens lunchen om de CRE medewerkers de tijd te geven alles van het spoor te halen. Om daarna met ons transportbriefje en paspoorten het moment van de waarheid op te zoeken. Maar de medewerker achter de balie had het doorslag formulier en de locatie waar ze stonden zo gevonden en jawel, daar waren onze fietsen en zakken met tassen al. Compleet en heelhuids, wat een goed systeem die check-in bagage! Na in ons hotel een tijdje op de kaart en de Lonely Planet te hebben gestudeerd, zijn we er wel uit qua route voor de komende weken. We fietsen naar Xi'an met een ommetje door de bergen en langs Tibetaanse kloosters. Hopelijk kunnen we zo een tijdje aan de stedelijke omgeving en drukte ontsnappen. Maar ook in de stad blijkt dat te kunnen, want even later hadden we een tussenstraatje gevonden met kleine eethuisjes en winkeltjes van 1 a 2 hoog zonder glanzende gevels en natuurstenen bordessen. Met een biertje in de hand en op een ranzige terrasstoel hebben we naar het voorbij komend schouwspel zitten kijken. We zagen nog steeds Han-Chinezen en Oeigoeren, maar nu ook Hui-Chinezen, de moslim gemeenschap binnen China.  De mannen droegen vaak witte mutsjes of hoedjes die we eerder ook al in Oezbekistan hadden gezien.