16/11: Fenghuang, tijd voor een rustdag

Gisteren werden we bij binnenkomst in Jishou verrast door een officieel 2-talig verkeersbord. 'The lines on this road are here to save a life' was de boodschap bij een groot kruispunt. Vanochtend werden we getrakteerd op 2 anderen, waaronder 'Punishment for traffic violations is not cruel, it is caring'. Aan de rand van de stad had iedereen zich langs de 209 verzameld met de wekelijkse opbrengst uit de moestuin. Oude mannetjes zaten gehurkt achter hun kleedje met daarop zoete aardappels, paksoi, Chinese kool of een stapeltjes bonen. In stalletjes en bakfietsen werden bananen, mandarijnen en pomelo's aangeboden. Vrouwen met rieten korven op de rug sloegen groots in. Daartussen stonden een paar helium ballonverkopers voor de kleintjes en ook die vonden gretig aftrek. En verder was de 209 vooral een grote 'drekzooi'. Blijkbaar had de provincie Hunan bedacht dat dit het jaar van de 209 was, die maar eens grondig moest worden gerenoveerd en verbreed. En dus lag dat wat er nog van die 209 over was onder een dikke laag vettige gele klei van alle draglines en ander groot materieel dat bezig was rotswanden te verbrijzelen. Het goede nieuws was dat iedereen die hier niet echt iets toe zoeken had hier ook niet was. Behalve 2 gekke Hollanders op hun fiets natuurlijk. Heerlijk rustig! Vanochtend bekenden we tijdens het ontbijt tegen elkaar dat we allebei eigenlijk geen zin hadden om te fietsen. Elke dag meer dan 1000 meter klimmen gaat toch in je benen zitten. Waarom zaten we hier dan zo vroeg in onze fietskleren? Communiceren, heet dat geloof ik. En dus was het tijd voor een rustdag in Fenghuang.