15/9: Ürümqi, een dagje in de bus

Zes van de acht provincies die we graag zouden willen zien hebben een optimaal reisadvies in september/oktober. Dat gaan we natuurlijk niet redden als deze op een paar duizend km afstand liggen en het al half september is. Anderzijds willen we ook niet te vroeg in Guangdong en Hong Kong zijn. En dus is het nog een beetje puzzelen met de planning en waar we weer op de fiets stappen. Maar vandaag hebben we een goede eerste slag geslagen om richting het midden van China te komen met een busrit van 10,5 uur. Een mintgroene vangrail begeleide ons door een overwegend vlak landschap. Het begon veelbelovend bergachtig en het landschap leek wel wat op Kirgizië. Met dat verschil dat de Chinese Rijkswaterstaat een wat groter budget heeft en hier en daar wat spectaculaire tuibruggen en forse tunnels had toegevoegd. Daarna was het vlak, eerst droog en zanderig en daarna groen van de landbouw. En af en toe een serieuze stad, inclusief industrie, bijbehorende woontorens en elektriciteitscentrales. Het verschil met de vorige landen - waar een stipje op de kaart ook echt een gehucht was - is nog steeds even wennen. Net als de sanitaire stop waar je met zijn drieën op een rij zonder schotjes gehurkt boven 3 gaten zit (op zo'n cm of dertig van elkaar). Welja, waarom ook niet? Ürümqi bleek met 2 mln inwoners ook een serieuze stad, compleet met drielaags fly-overs. Altijd fijn om met de fiets in het donker door heen te cruisen op zoek naar je hotel. Maar de jeugdherbergier sprak Engels (yes!) en het eten bij de buren was eenvoudig maar weer zo smakelijk. Het is misschien nog een beetje hard werken dat China, maar het eten is hier echt fantastisch.