15/7: Buchara, 35 graden heerlijk koel

Vanochtend bleek onze overnachtinsplaats toch meer motel dan gedacht. Gisteren maakte de restauranthouder nog strijkende gebaren over zijn hart en had Eric hem een serieuze fooi op zijn shaslik rekening gegeven. Vandaag moest er echter worden betaald voor deze slaapplaats naast het biljart. Blijkbaar moeten we er nog  aan wennen dat we echt uit Iran weg zijn. Op de weg was het vandaag met 35 graden heerlijk koel. Nooit gedacht dat we daar zo enthousiast over zouden kunnen zijn. En op die weg zijn de Koreanen duidelijk marktleider. Vooral in het kleine segment met de Matiz en hele kleine mini busjes van Daewoo. Die laatste rijdt dan met verrassend veel inzittenden heel langzaam voorbij om de inzittenden goed zicht te bieden. En als je dan zwaait wordt er terug gezwaaid en alle gouden tanden bloot gelachen. Een ander nieuw fenomeen is het geld. Waren we in Turkmenistan even terug in een comfortabele wisselkoers van 1 op bijna 3, hier in Uzbekistan zijn we weer terug in de 3000-ers. Maar waar Iran ook beschikte over biljetten van 50, 100 en 500 duizend, gebeurt alles hier in briefjes van 1000. Met als gevolg dat Eric tegenwoordig met een stapel geld in een elastiekje in de weer is. Na een km of 65 bereikten we de klassieke stad Buchara, met een architectuur spanne van meer dan 1000 jaar een belangrijke pleisterplaats op de Zijderoute. Voor het eerst sinds tijden proeven we weer de sfeer van toerisme, met terrasjes aan het water en WiFi. Heel comfortabel na de afgelopen 2 weken doorhalen en steeds weer moeten uitvinden hoe je een levensmiddelen winkel herkent. Ik denk dat we hier maar een paar dagen blijven om te wassen, te sleutelen aan de fietsen en plannen te maken hoe we uiteindelijk naar China gaan fietsen.