15/10: Xian, in het postkantoor

Er is geen betere manier om een land te leren kennen dan bij het postkantoor (30/7). Sommige dingen zijn overal hetzelfde, bijvoorbeeld dat je gewicht en waarde op een sticker op het pakket moet vermelden voor de douane. Heel charmant, als je iemand een cadeautje wilt sturen. Andere hebben meer met de lokale cultuur te maken. De meneer die voor ons in de hal van het postkantoor een paar kaarten kocht had de te beschrijven kant enthousiast volgestempeld met boeddha's, hartjes en andere pictogrammen die bij de kassa lagen. Het jonge meisje tegenover ons aan de schrijftafel had hetzelfde gedaan voordat ze ze ging schrijven. Gisteren had ik hetzelfde gezien bij een winkel waar ze notitieboekjes verkochten. Blijkbaar zijn Chinezen gek op stempelen. Het naambordje van de dame achter balie 3, vermelde de naam '03890452'. Lekker persoonlijk. Eric dacht nog bij dame '03890451' terecht te kunnen achter balie 2, maar die had zich verscholen achter een 'ik ben er niet' bordje en was druk bezig een paarse krokodil weg te werken. Dame '03890452' corrigeerde nog een paar onvolkomenheden op onze formulieren en vroeg of het via air of normal service moest. Hoe lang duurt de vlucht? "Twenty days", antwoordde ze. Hmm, traag vliegtuig. En normal service? "Almost 3 months", zei de dame schuchter lachend, omdat ze ook wel begreep dat dit niet heel 'normal' was. Petekind Philippe krijgt z'n verjaardagscadeau dit jaar iets later dan normaal. 

PS: wat ook niet normaal is: je hotelsleutel inclusief adres en kamernummer in een postkantoor laten liggen en het anderhalf uur later op exact dezelfde plek weer terugvinden. We voelen ons in China absoluut veilig.