14/11: Huayuan, zonnige herfstdag

Vergeet dat 'sub' van sub-tropisch (13/11) ook maar, het leek wel winter vanochtend. Dat leken de bewoners ook te vinden. Ze zaten buiten rond een klein vuurtje of kolenpotje. Of hadden een gewatteerde deken over hun tafel gelegd waar iedereen gezellig met de knietjes onder zat. Het was mistig en de dauwdruppels bleven aan kleding en gezicht hangen, een prima plek om stof te vangen in de enorme hoeveelheid wegwerkzaamheden vanochtend. Maar toen we later die ochtend aan de noordkant van een bergkam omhoog klommen werd de mist langzaam dunner en zodra we aan de zuidkant de tunnel weer uitkwamen konden we opeens in een strakblauwe lucht afdalen. En dus fietsen we de rest van de dag onder een weldadig najaarszonnetje. Het lunchterras aan het water deelden we met een gezelschap van een man of 10. Zo te zien een zakelijke lunch, waar volgens goed Chinees gebruik voortdurend werd getoast met sterke drank. Aan het eind van hun lunch zagen we de partij in een half uur tijd afglijden tot een verzameling dronken torren die door de aanwezige dames met auto's werd afgevoerd. Wij hadden de Moutai vriendelijk afgeslagen, maar dat kon de eerste serieuze navigatiefout in 15.000 km blijkbaar niet voorkomen. Op het moment dat je op een smal weggetje belachelijk stijle haarspeldbochten omhoog aan het maken bent, weet je eigenlijk al dat je fout zit. Maar het duurde toch vrij lang voordat we dat konden toegeven. En zo werd de beoogde herstel-etappe naar Huayuan alsnog een 'sloper' met meer dan 90 km en 1300 hoogtemeters.