13/9: Yining, nog even wennen aan Beijing-time

Het is nog even wennen, die Beijing time. In het westen van China leven ze eigenlijk 2 tijdszones later, maar men is verplicht deze te gebruiken. Onze wekker ging zoals meestal om 07.00 uur, maar het was buiten nog pikkedonker. En dus hebben we hem nog maar een paar keer uitgeslagen en stapten we gewoon om 10:00 i.p.v. 8:30 uur op de fiets. Langs de weg vandaag eindeloos veel mais. Ieder vrij stukje ventweg of oprit was bedekt met maïskolven, die eerst handmatig werden ontveld, vervolgens te drogen gelegd en door een machine werden gehaald om alleen de korrels over te houden. Die werden dan verder op het asfalt gedroogd. Hele gezinnen waren aan de slag, de kindjes met speelgoed bulldozertjes. Op de weg waren de driewielers met een open bak terug van weggeweest. Voornamelijk voor vracht, maar ook voor 3 oude knarren of 8 jonge dames ruggelings met de beentjes naar buiten. En veel elektrische scooters en Volkswagens met Chinese type aanduiding. In Yining stopten we eerst bij het treinstation om kaartjes voor de trein naar Urumqi te kopen. Tenminste, als de dame achter balie 1 mee had willen werken. Eerst wilde ze ons niet helpen omdat we geen Chinees spraken. En nadat een jongen iets verderop in de rij te hulp schoot, vond ze onze fietsen te groot. Dan maar eerst een hotel en morgenvroeg elders een poging wagen. In de zoektocht naar dat hotel bleek echter dat niet alle hotels buitenlandse toeristen mogen ontvangen. Maar bij nummer 6 hadden we beet met een driewerf 'yes'. Het ontbijt was inbegrepen, ze hadden WiFi en de fietsen konden binnen achter slot en grendel. I like yes!