13/2: Mon Cheri

Wat een verschil op 1 dag. De ochtend etappe was saai maar droog, de middag bijzonder uitdagend maar nat. Het draaipunt zat vlak voor de lunch in Bruchsal. Na de eerste en meteen ook laatste foto van de dag (Barokschloß Bruchsal) begon het te plenzen. En even later ook fors te waaien. En zo zit je tussen Bretten en Pforzheim in een bos op een supermooie klim van 4 kilometer in je regenpak terwijl de bomen loeien. Het lijkt of er in het pak even veel zweet aan de binnenkant als regen aan de buitenkant zit. Even later op het open veld wordt je bijna de naastgelegen akker opgeblazen. Gelukkig zijn we zwaar beladen (is die volledige camping uitrusting toch nog ergens goed voor begin februari). Vervolgens mag je in Pforzheim nog de hele stad door om je Gasthof te bereiken. Op zich niet zo'n punt, ware het niet dat de stad tegen een aantal hellingen aan ligt. Dus volgden nog een paar serieuze klimmetjes tussen de avondspits. Maar dan heb je ook wat: Gasthof Sonnenberg. Alsof de tijd vanaf 1950 stil heeft gestaan. De enige innovatie op de kamer is een 'beam-my-up-scotty' douchecabine. Maar dat eten, dat is dan ook van ouderwetse kwaliteit. Ik weet niet of het door het afzien van vandaag komt, maar nergens smaakte de bürgerliche Küche zo goed. Tot slot nog een 'Kännchen Thee' voor op de kamer, met - je raadt het al - een Mon Cheri bonbonnetje om het beeld compleet te maken.