1/6: Sarab, op naar de Kaspische Zee

Toen we vanochtend Tabriz uitreden kwamen we een stuk of 8 wielrenners in vol tenue tegen. Daarmee was Hamed's punt van Tabriz als wieler capital van Iran wel gemaakt. Na een klim van 40 km draaiden we bij Bostan Abad eindelijk de snelweg richting Teheran af. Al die antieke Mercedes, Volvo en Mack trucks zijn prachtig om te zien. Maar die prof wielrenners kunnen niet heel oud worden als ze hun dagelijkse trainingsrondje in deze uitlaatgassen moeten doen. Die Amerikaanse Mack's lijken wel van voor 1979. Alsof het hele Iraanse wagenpark tussen toen en de eerste Peugeot 405 in een vacuüm heeft gezeten. Op de '16' richting Sarab leek het of we weer terug waren in Oost Turkije. Een grotendeels eenbaans weg door open golvend landschap, groener en minder droog dan dat van de afgelopen dagen. Maar dat beeld kan ook komen door de enorme hoosbui die we vlak voor de lunch over ons heen kregen. Aan beide kanten van de weg grootschalige landbouw op een plateau op zo'n 1700 meter hoogte. Bij de finish in Sarab hebben we onszelf overtroffen met 135 km en 1080 hoogtemeters op de teller. Eric werd beloond met een nieuwe 'serial kisser' (26/5) op de terugweg van het eten. De man kwam zijn winkel uitgestormd. "Thank you for visiting my country!" Eric kreeg een blikje fris in zijn handen gedrukt en een zoen in zijn nek.