5/9: Almaty, orthodoxe kathedraal en dansende dames

"You already have 2 green stamps, so you are OK" zei de beambte van de vreemdelingenpolitie achter loket 3. Ja, dat zagen wij ook wel. Maar waarom had die vriendelijke grenswachter (1/9) dan gezegd dat we ons binnen 5 dagen moesten laten registeren? Terwijl hij blijkbaar zelf de benodigde 2e stempel vast op onze visum kaart had gezet. Misschien dacht hij dat we het niet op tijd zouden halen, binnen 5 dagen met de fiets naar Almaty. Appeltje, eitje. Terug naar de toeristische core-business: cappuccino's drinken en stadswandelingen maken. Naar de volledig uit hout opgetrokken Russisch orthodoxe Zenkov Kathedraal, waar we in een hoekje een doop en het begin van een trouwerij hebben gade geslagen. De doop leek wel wat op de Griekse doop van petekind Philippe, die ook tot 3 keer toe volledig het doopvont in ging. Geen half werk. De trouwdienst werd ondersteund door gezang, prachtig! In de bazaar liepen we even later tegen een reisdompelaar aan. Zo'n ding waarmee je een kop water kan koken. De verkoopster had 2 types: "China not good, Ukraine good". Een vrij overzichtelijk productaanbod. Terwijl er aan beide een halfgare stekker en zeker geen randaarde zat. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat we daarmee straks in China een stoppenkast laten doorslaan. Een land met angstaanjagend grote afmetingen, was de conclusie toen we 's middags de kaart er nog eens bij pakten. En ook de Lonely Planet - ruim 1000 pagina's - gaf geen enkel beeld van wat we volgende week tijdens de eerste 800 km naar Urumqi gaan aantreffen. Om toch vast een beetje in de stemming te komen, aten we Chinees. Maar we zijn nog niet weg, en dus sloten we de avond Kazachstaans af. In een rock-club met live muziek en schaars geklede dansende dames op de bar.