17/7: Navoyi, de weg naar Samarkand

De Zijderoute is van oudsher niet 1 weg, maar een web van wegen die zich steeds aan politieke en klimatologische veranderingen aanpaste. Ook nu zijn er nog een aantal manieren om in Oezbekistan te komen, maar bijna iedereen die nu van west naar oost of andersom rijdt komt over de weg tussen Buchara en Samarkand. Dat moet betekenen dat er op de etappe van vandaag ongeveer iedere week wel een paar fietsers voorbij komen. En toch waren de Oezbeken enorm enthousiast aan het toeteren en zwaaien. Enthousiast terug zwaaien is nog niet zo eenvoudig, want voor je het weet fiets je een enorme pothole in en stuiter je er met 1 hand te weinig weer uit. De standaard vraag in het Oezbeeks die we ondertussen al herkennen is waar we vandaan komen. "Galandia!" is ons antwoord. Niet zelden is hun repliek "Ah, Amsterdam, Arjen Robben!". Politie agenten die ons aanhouden - en dat gebeurt regelmatig met al die politieposten langs de weg - tonen zich ware connaisseurs en voorspellen hoe de route na Oezbekistan verder verloopt. De omgeving was eerst landbouw groen, met kanalen en sloten. Na Qiziltepa waren we opeens terug in de zandbak en op de steppe. Een lang saai stuk zonder voorzieningen en dorpjes door de middaghitte. Vlak voor Navoyi leken veel bewoners langs de weg kleine restaurantjes te zijn begonnen met een bankje, krukjes en een enkel gerecht voor hun deur. Aangezien het boven verwachting goed gaat met onze 'vomattting & durchfall' (16/7) laten we deze culinaire kans maar even liggen. Na 120 km zijn we blij een hotel met airco en WiFi tegen te komen. Om ook bij te kunnen lezen over de vliegramp.