16/3: Falciano del Massico, zoete zondag

Op zondagochtend werd er al druk gejogd en gefietst op de boulevards van Terracina en Formia. En gepraat, want dat lijken Italianen met elke activiteit te kunnen (of moeten) combineren. Fondi en Itri bleken hele mooie oude steden in een landschap vol bergen die hogerop steeds woester en droger werden. Op zoek naar een Alimentari voor een picknick lunch, bleek het toch echt zondag. Alles was 's middags dicht, behalve de taartenbakkers. Een komen en gaan van klanten die met grote schalen de zaak weer verlieten. Tussen Fondi en Itri vonden we het wel weer eens tijd voor een route experiment: de dikke stippellijn op de Garmin. In het begin was het nog een aardige afwisseling van het asfalt, maar nu weten we waar het voor staat: ouderwets 'klunen' op de Appia Antica. Want daar waren ze weer, de reuzen kasseien. Waar tussendoor misschien nog wel te fietsen valt, maar niet als het bezaaid ligt met glas. Tel daarbij op 'je fiets 3 keer afladen en over een hek tillen' (dat zou toch een aardige waarschuwing kunnen zijn), en je beeld van de ochtendetappe is compleet. Maar dan val je aan het eind van de dag toch weer met je neus in de boter, of taart eigenlijk. Je rijdt met 97 km in de benen naar je overnachtingsadres in nowhere en  hebt geen idee hoe je aan avondeten gaat komen. En dan blijken ze een restaurant te hebben waar iedereen die eens even goed voor de lunch was gaan zitten net bij de dolci is aangekomen. En zo wordt je na een gesprekje met handen en voeten over Nederlandse roots in Caserta bij een jarige mater familias aan tafel uitgenodigd voor taart en bubbels.