15/6: Kashan, terug naar Teheran

We ontbeten vanochtend in de prettige koelte van de binnenplaats van ons guesthouse voordat we de Sultan Mir Ahmad hammam en de Bagh-e Fin tuinen bezochten. Twee prachtige sites van zo'n 500 jaar oud. Onze afkomst was nog steeds de opening tot felicitaties, ditmaal zelfs aangevuld met wetenswaardigheden. "Holland-Spain: 5-1, Arjen Robben!" Zou Robben zich realiseren dat er mensen in Iran zijn die zijn naam kennen? Daarnaast hebben we onszelf maar weer eens miljonair gemaakt door 200 Dollar te wisselen bij een wisselkantoor op de bazaar. Ditmaal een pak papier van 3 cm dik ter waarde van 6,3 mln Rial. Aangezien de inflatie de afgelopen jaren enorm was en men zelf ook gek wordt van al die nullen, halen ze er in het dagelijks verkeer een nul af en noemen het dan Toman. Maar het openbaar vervoer is nog steeds niet duur. Voor nog geen 5,5 Dollar reden we met z'n tweeën in 3,5 uur terug naar Teheran Zuid en voor 33 cent waren we met de metro van Teheran zuid naar west. De 'wonen only' wagon leek wat overdreven, maar toen we tijdens de avondspits eenmaal tussen de 2,5 mln dagelijkse metrogebruikers als haringen in een ton stonden, leek het toch niet zo'n slecht idee. In- en uitstappen is hier namelijk geen keurig Japans ritueel. Nadat we per ongeluk de exprestrein naar Karaj hadden gepakt zijn we met de volgende trein vrolijk terug gereden naar Teheran. Terug naar de familie Mahmoudzadeh, die er op stond dat we weer bij hen zouden logeren i.p.v. een hotel in de ambassade buurt te nemen. Een beetje huis komen.