14/5: Tirebolu, kilometervreten

"This Highway does not have the prettiest vistas on the Black Sea" aldus de Lonely Planet. En daar was niets van gelogen. Maar goed, je wilt een poging doen om op vrijdag een Iraans visum te bemachtigen of niet. En dus ploegden we lekker tegen de wind in door op de D10 richting Trabzon. Op dat soort dagen zitten de highlights van de dag dan toch in lekker eten en drinken en de mensen die je ontmoet. Zo was er de thee-stop in Piraziz, waar we heerlijk onder de bomen in het zonnetje zaten en behalve thee in een hoog tempo ook een doos vijgen en pak koekjes hebben weggewerkt. Bijzonder hoeveel energie je kunt verbranden op een dag. Bij het afrekenen bleek dat dit weer eens door een andere gast was gedaan. Of de lunch bij een lokantasi in Giresun, waar het eten weer ouderwets goed was voor 20 Turkish Lira (6 EUR) en de eigenaar na afloop vroeg of we nog hulp nodig hadden toen hij hoorde waar de reis naar toeging. En het strandje tegenover ons hotel vlak voor Tirebolu met laid-back kantine in de avondzon. En verder was het vooral een verdrietige dag in Turkije, die met 249 dodelijke slachtoffers haar grootste mijnramp ooit beleefde.