14/4: Çan, groene heuvels zo ver je kunt kijken en te weinig water

Bijna. Bijna hebben we onze waterzuiveringsinstallatie vandaag in actie gezien. Het was vandaag dusdanig groen en rustig op de route, dat onze bidons leeg waren en het te lang duurde voordat er flessenwater werd verkocht en thee werd geschonken. En dat terwijl in elk gehucht behalve een moskee doorgaans ook 2 concurrerende theehuizen en 1 shop staan. Maar ook gehuchten waren er niet op de D-210 naar het oosten. Nou staat er af en toe wel een kraan langs de kant van de weg, maar daar wilden we onze tere westerse magen nog maar even niet aan blootstellen. Maar op 55 km hadden we in Alhatiburun beet: een theehuis met een terras, een grote boom en mannen eronder. Een praatje met een man die tot zijn 8e in Duitsland had gewoond (maar daar niet al te veel parate Duitse taalkennis aan over had gehouden) volgde. Over onze aandrijfriemmen die altijd de aandacht trekken. En de route natuurlijk. Bij het afrekenen bleek hij dat al voor ons gedaan te hebben. Hoe gastvrij! In regionaal centrum Çan hadden we na 77 km en ruim 900 hoogtemeters de keuze om te stoppen (en zeker weten dat je een hotel hebt) of nog eens 45 km door heuvelachtig en gehuchtloos gebied te rijden. Ach wat, we liggen prima op schema voor Pasen. We blijven!