8/11: Yichang, een gewone zaterdag

Zaterdag in Yichang. Dan ga je met de familie naar het park en maak je foto's van je kinderen voor de chrysanten. Die overigens niet in de volle grond, maar in potjes geclusterd staan. Je ziet het overal, miniperkjes op het droge met een klein wit kunststof hekje eromheen dat de boel bij elkaar houdt. Het lijkt me een stuk lastiger om ze zo in leven te houden, maar zo te zien lukt dat. De allerkleinsten hebben vaak geen luier om, maar een een open kruis in hun broekjes. Als moeder of oma het gevoel heeft dat er geplast moet worden 'vouwt' ze het kind dubbel tussen haar knieën en maakt ze sis geluidjes. Gewoon op de stoep of op straat. Chinezen zijn niet met privacy opgegroeid en hechten er dus ook niet aan, zei Eileen (6/11) eerder al. Je ziet het ook in hotels. Waar westerlingen hun hoteldeur zo snel mogelijk achter zich dicht trekken, staan de Chinese deuren vaak open. Dat westerlingen misschien helemaal niet op dat inkijkje zitten te wachten, komt dan ook niet bij ze op. De kinderen zullen in ieder geval een stuk sneller zindelijk zijn en het scheelt een enorme luierberg. En verder moet er op zaterdag natuurlijk geshopt worden, hobby nummer 1 voor de Chinees die iets te besteden heeft. Het aantal 'malls' waaruit kan worden gekozen is eindeloos en het aanbod 'killerboots en -heals' is beter en groter dan ik ooit heb gezien. De heren zitten er maar wat bij of hebben zich op de begane grond van het warenhuis op een stoeltje teruggetrokken met hun smartphone. Net als thuis.