31/5: Tabriz, een warme etappe naar de 4e stad van Iran

We hadden makkelijk nog 3 dagen op sleeptouw genomen kunnen worden door de familie Harzandi, maar hebben ons bezoek met een picknick ontbijt bovenop de  berg afgesloten. Akbar heeft ons op zijn fiets de stad uitgeleid en Ali en Ahma hadden nog 2 studievrienden van Ali meegenomen. Plus een groot kleed, een picknickmand met platbrood, schaaltjes honingraat, boter en thee. Eenvoudig en heerlijk. Even onder een boom afkoelen na de klim naar 1800 meter. Ik moet echt gaan uitvinden hoe ik straks in de hitte m'n warmte kwijt ga raken met al die extra kledinglagen. Halverwege de middag reden we Tabriz binnen, met 2 mln inwoners de 4e stad van Iran. Het is de hoofdstad van provincie Oost Azerbeidzjan, bekend  en relatief welvarend door haar tapijtenexport. Met een eigen cultuur en taal die lijkt op Turks en waar de oudere generatie ook nog aardig Russisch spreekt. De entree begon met industrieterreinen en veel vrachtverkeer. Vervolgens moet je nog een paar megalomaan grote rotondes over, maar dan kom je in een verrassend groene stad. 's Avonds werden we gebeld door Hamed die Eric's Iraanse mobiele nummer van Akbar had doorgekregen. Of we nog wat hulp bij de planning van de reis nodig hadden. Warmshower blijkt in Iran een zeer actief netwerk dat elkaar informeert als er weer fietsers uit het westen of oosten iemands kant op komen. Even later stapten we in zijn 405 om thee te gaan drinken bij zijn Iraans-Duitse vriend aan de andere kant van de stad. Deze gewezen prof wielrenner had ook in zijn rijstijl nog steeds iets van een sprinter. Zo kun je van een 2-baansweg prima een 3-baans weg maken als je je auto er maar tussen duwt. Een leerzame avond en een etentje bij een typisch Iraans restaurant volgde. We hebben besloten toch via de langere route langs de Caspische Zee naar Teheran te fietsen.