1/9: Sharyn Rivier, we zijn in Kazachstan!

Vandaag reden we verder door de Karkara vallei. Aan het eind van het seizoen was het hier nog steeds super groen en vol loslopende gevlamde bruine koeien met van die mooie pluizige blonde oortjes. De grenspost was inderdaad een 'zomergrensje', met wat prikkeldraad, een paar barakken en een aantal beambten. Voor het eerst geen kilometers lange files van vrachtwagens. Of we nog wapens, drugs of alcohol bij ons hadden? Nope. Een jonge militair deed nog een halfslachtige poging met zijn spiegel aan een stok onder onze fiets te kijken. De norsige grenswachter (29/7) bleek een goedlachse jongeman die de instructies uit Astana goed tot zich had genomen. Door deze pilot mogen Nederlanders 15 dagen zonder visum door Kazachstan reizen. Moeten we ons nog wel binnen 5 dagen bij de vreemdelingenpolitie laten registreren, maar wat geef het. Het land dat we vooral kennen van Borat met zijn v-string badpak en de Astana wielerploeg. Twee weken is natuurlijk niet heel veel, maar we zijn benieuwd. Net als in Nederland zijn ook hier de scholen weer begonnen. Alle jongens en meisjes lopen in donkerblauwe kostuums met hagelwitte blouses en lichtblauwe Kazachse stropdasjes. Blijkbaar is de kleur en het model niet exact voorgeschreven, wat de oudere jeugd de ruimte geeft om toch wat kleur te bekennen: KLM blauw bijvoorbeeld. Na de grenspost op 2000 meter daalden we af naar 1000 meter en kwamen we in een droge zandbak met wat bergruggen terecht. En op het moment dat je je afvraagt of we hier ooit een struik gaan vinden waarachter we onze tent ongezien en in de schaduw zouden kunnen opzetten, is daar opeens de Sharyn rivier met een smalle strook groen in een diepe kloof. En ook Jamie uit Sussex die in zijn eentje een rondje Almaty-Bishkek aan het maken was. We besloten samen langs de rivier de tent op te zetten en de avond door te brengen.